هر کس داند حقیقت چیست داند که عشق کدامست و عاشق کیست:

در این راه مرد باید بود. و با دل پر درد باید بود.

و هر که را رنج بیشتر تمتع بیشتر.

عاشق باید بى‏باک باشد اگرچه او را بیم هلاک باشد.

عشق آدمى خوار است. نه نام‏دارد و نه ننگ نه صلح دارد و نه جنگ.

عشق علتى است بر دوام حیوة، نه وسیلتى‏است بر اهتمام ممات.

عشق دردیست که او را دوا نیست. و کار عشق هرگز به مدعانیست.

مدعاى عشق بى‏بلا نبود و چون بلایى رسد او را رد بلا نبود.

عاشقى هم‏آتش است و هم آب، هم ظلمت است و هم آفتاب.

بى‏صبرى در عشق عذاب‏جاودانى است و بى‏اخلاقى در اطاعت وبال زندگانیست.

عشق مایه آسودگى‏است، هر چند مایه فرسودگى است.

هر چه عاشق نیست ستور است. روز را چه گنه زانکه شب‏پره کور است.

دل‏عاشق همیشه بیدار است و دیده او گهربار است.

محبت او پیوسته با محنت قرین‏است.

عاشق را صد بلا در پیش و هزار در راه.

در این راه گریه یعقوب باید یا ناله‏مجنون یا دل پر درد باید یا ناله پر خون.

اینجا تن ضعیف و دل خسته مى‏خرند

کس عاشقى به قوت بازو نمى‏کند